GPS می تواند زمین لرزه های دو ساعت قبل را پیش بینی کند، اما یک مشکل وجود دارد

زمین‌لرزه‌ها را می‌توان دو ساعت قبل از وقوع پیش‌بینی کرد و جان افراد بی‌شماری را نجات داد – اما ابتدا باید حسگرهای GPS را توسعه دهیم که 100 برابر دقیق‌تر از آن‌هایی که امروزه استفاده می‌شوند، بسازیم.

در طول چند دهه گذشته، نظر کارشناسان در مورد اینکه آیا قبل از زلزله‌ها فعالیت لرزه‌ای پیش‌بینی‌کننده‌ای وجود دارد یا اینکه ذاتاً رویدادهای آشفته و غیرقابل پیش‌بینی هستند، تغییر کرده است. اکنون، کوئنتین بلتری و ژان ماتیو نوکت در دانشگاه کوت دازور در نیس، فرانسه، ممکن است این بحث را حل کرده باشند.

این زوج از داده‌های GPS برای شناسایی لغزش تدریجی و شتاب‌دهنده بین صفحات تکتونیکی در زمان وقوع زلزله استفاده کرده‌اند. این لغزش‌ها خیلی کوچک هستند که نمی‌توانند روی لرزه‌نگارها ظاهر شوند، اما می‌توانند – در صورت شناسایی – نشان دهند که زمین‌لرزه‌ها چه زمانی شروع می‌شوند. چنین رویکردی قبلاً آزمایش شده بود، اما بلتری می‌گوید تحقیقات قبلی تنها تعداد معدودی از زمین‌لرزه‌ها را بررسی کرده و علائم هشداردهنده‌ای را تولید کرده است که در صورت عدم وقوع زلزله نیز دیده می‌شوند، یا مدت زمان نامشخصی قبل از زلزله مشاهده می‌شوند.

محققان از اندازه‌گیری‌های جی‌پی‌اس جمع‌آوری‌شده در مدت پنج دقیقه استفاده کردند که دقت آن‌ها را تا 1 سانتی‌متر، طی 48 ساعت قبل از 90 زمین‌لرزه جداگانه اندازه‌گیری کردند. آنها با مجموعه داده های ترکیبی از بیش از 3000 اندازه گیری، حرکات ثبت شده زمین را با جهت حرکت مورد انتظاری که هر سایت انجام می دهد مقایسه کردند. در هنگام زلزله ببینید

در هر مورد، آنها دریافتند که بزرگترین حرکت در جهت مورد انتظار درست قبل از زلزله رخ داده است. آنها همچنین دریافتند که 23 نقطه داده آخر یک حرکت تدریجی در جهت مورد انتظار را نشان می دهند و هفت نقطه پایانی بالاتر از هر نقطه دیگری در کل دوره 48 ساعته بوده است.

بلتری می‌گوید که این نشان‌دهنده لغزش تدریجی، آهسته و غیرقابل تشخیص بین صفحات تکتونیکی است که حدود دو ساعت قبل از زلزله شروع می‌شود – چیزی که می‌تواند به یک آشکارساز زلزله قابل اعتماد منجر شود.

اما یک مشکل وجود دارد. Bletery می گوید که سطوح نویز سنسورهای GPS فعلی به این معنی است که تشخیص فقط در مجموعه داده های بزرگ امکان پذیر است و نه از یک سایت. او می‌گوید که این امر مستلزم حسگرهای GPS است که قادر به تشخیص حرکات تنها 0.1 میلی‌متر هستند.

بلتری می گوید: «ما نمی توانیم در مقیاس یک زلزله تشخیص دهیم، بنابراین نمی توانیم پیش بینی کنیم. اما به ما می گوید اتفاقی در حال رخ دادن است، و اگر پیشرفت قابل توجهی در اندازه گیری داشته باشیم – یا خود حسگر، حساسیت آن را بهبود می بخشد، یا فقط با داشتن تعداد بیشتری از آنها – می توانیم چیزها را درک کنیم و پیش بینی کنیم.

رولاند بورگمان از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، می‌گوید این کار امیدوارکننده به نظر می‌رسد، اما سیگنال‌های پیشنهادی باید با تحقیقات بیشتر تأیید شوند. او می‌گوید: «مشاهدات گذشته‌نگر زیادی از انواع مختلفی از پیش‌لرزه‌های زلزله در گذشته – پیش لرزه‌ها، تغییر شکل‌ها و غیره – وجود داشته است، با این حال، آنها از نظر ویژگی‌های مشابهی که در زمان‌های دیگر اتفاق می‌افتند منحصر به فرد نیستند. همانطور که Bletery و Nocquet این نامزد پیشروی دو ساعته را می بینند که ده ها زمین لرزه را مشاهده می کند، این تا حدودی امیدوارکننده به نظر می رسد.