بادهایی که طوفان ها را هدایت می کنند ممکن است به دلیل تغییرات آب و هوایی تغییر کنند و طوفان های بیشتری را در سواحل شرقی و جنوبی ایالات متحده بفرستند. تغییر در الگوی باد – که توسط آب های گرمتر در شرق اقیانوس آرام هدایت می شود – می تواند طوفان ها را قوی تر کند.
هر سال حدود 10 طوفان بر فراز غرب اقیانوس اطلس شکل می گیرد، اما به طور متوسط تنها دو طوفان در شرق ایالات متحده فرود می آیند. این که آیا آنها انجام می دهند یا نه توسط الگوهای باد در مقیاس بزرگ در اطراف هر طوفان تعیین می شود. مدلهای چگونگی تغییر بادها تحت سناریوهای مختلف تغییرات آب و هوایی نتایج متفاوتی را به همراه داشته است و سابقه محدود طوفانهای واقعی که به خشکی میرسند، هیچ روند آشکاری از تغییرات با گرم شدن هوا را نشان نمیدهد.
Karthik Balaguru در آزمایشگاه ملی شمال غربی اقیانوس آرام در ایالت واشنگتن و همکارانش اکنون از جدیدترین مدلهای آب و هوایی برای شبیهسازی مسیرهای طوفان همراه با گرم شدن تحت سناریویی با انتشار بالا استفاده کردهاند.
آنها پیشبینی میکنند که تعداد طوفانهایی که به شرق آمریکا میرسند تا پایان قرن حدود 37 درصد افزایش مییابد که بیشترین افزایش در خلیج مکزیک و سواحل شرقی ایالات متحده در جنوب ویرجینیا خواهد بود. آنها دریافتند که کاهش اندکی در طوفان هایی که به خشکی بیشتر می شوند، کاهش می یابد.
گرم شدن آبهای اقیانوس اطلس باعث افزایش شدت طوفان ها می شود. محققان دریافتند که طوفانها همچنین میتوانند به دلیل کاهش پیشبینیشده در برش باد – تفاوت بین جهت و سرعت باد در سطح و بالاتر – قویتر شوند که میتواند طوفانها را بشکند.
جوردان جونز از دانشگاه پردو در ایندیانا میگوید، اما هیئت منصفه هنوز در مورد اینکه آیا این واقعاً اتفاق خواهد افتاد یا خیر، صحبت نمیکند. او میگوید: «بسیاری از کارهای آنها در اینجا هنوز بسیار تئوری است.
توماس کناتسون از اداره ملی اقیانوسی و جوی می گوید، برای اولین بار، محققان فرض کردند که تعداد طوفان هایی که هر سال تشکیل می شوند با تغییرات آب و هوایی یکسان باقی می ماند، اما مدل های آب و هوایی در این مورد متفاوت هستند.
محققان همچنین دریافتند که گرم شدن در شرق اقیانوس آرام مکانیسم اصلی در پشت تغییرات الگوی باد پیشبینی شده توسط مدلها است. آب گرمتر موج اتمسفر با فشار بالا و پایین را تقویت می کند و گردش خون را در خلیج مکزیک تغییر می دهد به طوری که باد اغلب به سمت سواحل جنوبی ایالات متحده می وزد.
جونز میگوید، اما مدلهای اقلیمی در مورد آنچه در شرق اقیانوس آرام رخ خواهد داد نیز متفاوت است و تا حد زیادی با مشاهدات در دهههای اخیر مطابقت نداشتهاند. او میگوید که پیشبینیها به دلیل چالشهایی در مدلسازی دینامیک اقیانوسها و پدیدههای ریزدانهای مانند تغییرات در پوشش ابر پیچیده شدهاند. این سیگنالها، این نوسانها، این چرخهها – ما کاملاً نمیدانیم چگونه پاسخ خواهند داد.»
بالاگورو میگوید بسته به اینکه تیم از چه مدلی برای پیشبینی آینده شرق اقیانوس آرام استفاده کرده است، تعداد طوفانهایی که به خشکی میرسند بین ۷ تا ۶۷ درصد افزایش یافته است. او می گوید: «این به سطح عدم قطعیت می افزاید.
موضوعات: