قرار بود این مقاله را به شکل دیگری شروع کنم. اما این قبل از مداخله دختر 10 ساله من بود. در واقع، من قبلاً شروع به نوشتن کرده بودم که او از جایش برگشت و سعی کرد از من کلاهبرداری کند. او به من پیشنهاد داد که 10 پوند شرط ببندد که بتواند یک مداد معمولی را به رنگ قرمز بنویسد. افسوس برای کارآفرین نوپا، من شرط را رد کردم: او بیش از حد اعتماد به نفس داشت، بنابراین من شک کردم که چیزی در آستین خود دارد. اما به او اجازه دادم ترفندش را فاش کند. او یک مداد سربی برداشت و نوشت: “به رنگ قرمز”. بعد مثل کفتار خندید و رفت تا سعی کند مادرش را کلاهبرداری کند.
جرقه کوچک درخشان ما درباره همه چیز، از بازی های ویدیویی و ورزش گرفته تا کتاب، نظر دارد. او در حال یادگیری جبر و کدنویسی اولیه است و تخصص او در تیلور سوئیفت بسیار بیشتر از من است. با این حال، با وجود این همه دانش، او سال ها تا بزرگسالی فاصله دارد. اگر عمر متوسطی داشته باشد، یک چهارم سالهای او در سنین زیر سن قانونی سپری می شود.
کودکی طولانی انسان یک عجایب واقعی است. هیچ پستاندار دیگری زمان زیادی را صرف بزرگسالی نمی کند. در طول تکامل گونه ما، همراه با تغییرات فیزیکی آشکارتر، دوران کودکی بسیار طولانی تر شد. به طور سنتی، دیرینه‌انتروپولوژیست‌ها توجه کمی به کودکان داشته‌اند، اما اکنون این موضوع در حال تغییر است. موجی از اکتشافات جذاب در چند سال گذشته در حال ساختن تصویری در مورد دوران کودکی انسان است: وقتی این مرحله به ظاهر غیرمولد زندگی گسترش یافت، چرا اینقدر طولانی است و بچه های ماقبل تاریخ به چه چیزی روی آوردند. یافته ها فقط به گوشه ای تاریک نور نمی اندازند…