بستگان مردانی که مشکلات باروری دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان باشند

بستگان مردانی که مشکلات باروری دارند ممکن است در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان باشند، که احتمال آن از یک خانواده به خانواده دیگر متفاوت است.

یک مطالعه نشان می دهد که بستگان خاصی که در سه نسل از چنین مردانی قرار دارند، بیشتر در معرض ابتلا به طیف وسیعی از سرطان ها از جمله سرطان هایی هستند که روده بزرگ، بیضه ها و رحم را تحت تاثیر قرار می دهند. اما این خطر بین دودمان خانوادگی متفاوت است و همچنین به ناباروری مرد یا باروری پایین بستگی دارد.

ناباروری مردان با مشکلات سلامتی متعددی مانند بیماری های قلبی عروقی مرتبط است. تحقیقات قبلی همچنین به ارتباط بین ناباروری مردان و افزایش خطر ابتلا به سرطان برای بستگان مردان اشاره کرده است.

جومی رمزی از دانشگاه یوتا در سالت لیک سیتی و همکارانش مشکوک بودند که این ممکن است در بین خانواده ها متفاوت باشد. برای کشف این موضوع، آنها تعداد اسپرم 360 مردی را که کمتر از 1.5 میلیون اسپرم در هر میلی لیتر مایع منی تولید کردند، که بسیار کم در نظر گرفته می شود، و 426 مرد که اصلاً اسپرم تولید نکردند، تجزیه و تحلیل کردند. این مردان از نظر سنی با بیش از 5600 نفر دیگر که حداقل یک فرزند بیولوژیکی داشتند مطابقت داشتند. محققان نمی دانند که آیا هیچ یک از شرکت کنندگان تراجنسیتی بوده یا خیر.

آنها سپس اطلاعاتی را از پایگاه‌های اطلاعاتی یوتا در مورد هرگونه تشخیص سرطان در میان بستگان درجه اول، دوم و سوم این مردان به دست آوردند.

این تیم دریافت که بستگان سه نسل از مردان با تعداد اسپرم کم در مقایسه با جمعیت عمومی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کولون و بیضه بودند، در حالی که برخی از آنهایی که با مردانی که اسپرم نداشتند بیشتر در معرض ابتلا به سارکوم، هوچکین بودند. لنفوم ها و سرطان های رحم و تیروئید. برای هر دو گروه، سرطان استخوان و مفاصل با نرخ بسیار بالاتری نسبت به جمعیت عمومی رخ داده است.

سپس، محققان از نرم‌افزار توسعه‌یافته ویژه‌ای برای تشخیص تمایلات خانواده‌های مختلف – در هر دو گروه بارور و نابارور – برای افزایش خطر ابتلا به هر ترکیبی از سرطان در ۳۴ قسمت بدن استفاده کردند. این منجر به «خوشه‌بندی» شد که به آن‌ها اجازه داد تا روندهای درون خانواده‌ها را تشخیص دهند.

در میان خویشاوندان مردانی که اسپرم نداشتند، دو سوم از افراد در معرض خطر ابتلا به سرطان بیشتر از جمعیت عادی قرار نداشتند. با این حال، سایرین به طور قابل توجهی خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان را افزایش دادند، که در بین خانواده ها متفاوت بود، با برخی از آنها خطر بالاتری را برای سرطان های کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان نشان دادند.

برای بستگان مردان با تعداد اسپرم پایین، همه در مقایسه با جمعیت عمومی خطر ابتلا به حداقل یک نوع سرطان را داشتند، اما میزان خطر و نوع بیماری متفاوت بود.

اینکه چرا این افزایش خطرات رخ می دهد نامشخص است، اما ممکن است به دلیل ژنتیک یا قرار گرفتن در معرض محیطی مشترک بین بستگان باشد. Ramsay می‌گوید: مطالعات بیشتر باید به این موضوع بپردازد و امیدواریم به آزمایش‌هایی منجر شود که خانواده‌های در معرض خطر بیشتر را شناسایی کند.