تصویری از ایکتیوپتریژین اولیه که بقایای آن در اسپیتسبرگن پیدا شد
استر ون هالسن
قدیمی‌ترین فسیل‌های یک ایکتیوسور که تاکنون پیدا شده نشان می‌دهد که این خزندگان ماهی‌مانند زودتر از آنچه ما فکر می‌کردیم تکامل یافته‌اند – شاید حتی قبل از بدترین انقراض دسته جمعی جهان، که 252 میلیون سال پیش رخ داد.
ایکتیوسورها از جمله دودمان خزندگان بودند که همراه با دایناسورها در پی انقراض جمعی پرمین پایان یافتند. تصور می شد که آنها پس از انقراض دسته جمعی از اجداد ساکن در خشکی تکامل یافته اند.
فسیل های جدید 11 مهره و 15 قطعه استخوان هستند که در Spitsbergen، جزیره نروژی در قطب شمال یافت شده اند. بنجامین کیر از دانشگاه اوپسالا در سوئد و همکارانش معتقدند که آنها متعلق به یک خزندگان مارماهی مانند هستند که در آب زندگی می کردند و اجداد ایکتیوسورهای کوسه شکل بودند.
این تیم یک سری تجزیه و تحلیل از شیمی سنگ تا ساختار استخوان میکروسکوپی انجام دادند. کیر می‌گوید: «معلوم شد که مهره‌ها از یک ایکتیوسور بسیار پیشرفته، با رشد سریع، احتمالاً خونگرم و کاملاً اقیانوسی هستند.
فسیل‌ها در لایه‌ای سنگی محصور شده‌اند که قدمت آن به حدود ۲ میلیون سال پس از انقراض جمعی پرمین می‌رسد، که آنها را به اولین فسیل‌های ichthyopterygian تبدیل می‌کند که تا به امروز شناخته شده‌اند.
کیر می‌گوید این واقعیت که حیوان اهل اسپیتسبرگن قبلاً آبزی بوده نشان می‌دهد که اولین اجداد ایکتیوسورهای دوزیست باید حتی مسن‌تر باشند.
این نشان می‌دهد که این حیوانات قبل از انقراض دسته جمعی منشأ گرفته‌اند، اگرچه فسیل‌های بیشتری برای تأیید اینکه آیا ماهی‌پهلوها واقعاً قبل از وقوع فاجعه زیست‌محیطی در دریاها شنا می‌کردند، مورد نیاز است.
نیل کلی از دانشگاه واندربیلت در نشویل، تنسی، که در مطالعه جدید شرکت نداشت، می‌گوید این ایده که اجداد ایکتیوسورها در پرمین تکامل یافته‌اند معقول است، اما همچنین ممکن است این گروه به سرعت در 2 میلیون سال بعد از آن تکامل یافته باشند. انقراض دسته جمعی با احیای حیات تحقیقات قبلی بر روی ایکتیوسورهای غول پیکر تریاس نشان می دهد که برای مثال، این خزندگان در عرض حدود 2.5 میلیون سال به ابعاد هیولایی رسیده اند.
کلی می‌گوید تا زمانی که فسیل‌هایی از ایکتیوسورها یا اجداد نزدیک آنها را پیدا نکنیم، تشخیص اینکه این خزندگان آبزی چه زمانی غوطه‌ور شدند، دشوار خواهد بود.
موضوعات: