حیات دریایی از انقراض دسته جمعی پرمین-تریاس سریعتر از آنچه فکر می کردیم بهبود یافت

مجموعه ای متنوع از فسیل های چین نشان می دهد که یک اکوسیستم دریایی پیچیده 251 میلیون سال پیش وجود داشته است، مدت کوتاهی پس از انقراض دسته جمعی که پیچیده ترین حیات روی زمین را از بین برد.

توسط برایان اونز

به نظر می رسد مجموعه ای استثنایی از فسیل های دریایی از چین نشان می دهد که حیات در اقیانوس ها پس از بزرگترین انقراض دسته جمعی در تاریخ زمین، به طرز شگفت انگیزی به سرعت بهبود یافته است.

تصور می‌شود که مرگ بزرگ در پایان دوره پرمین در حدود 252 میلیون سال پیش توسط فعالیت‌های آتشفشانی غیرمعمول بالا که منجر به اسیدی شدن اقیانوس‌ها و گرم شدن کره زمین شد، به وجود آمد. این فاجعه به ویژه برای جانداران دریایی سخت بود و بیش از 80 درصد از حیات اقیانوس ها را از بین برد.

دیرینه شناسان برای مدت طولانی بر این باور بودند که حدود 8 میلیون سال طول می کشد تا اکوسیستم های اقیانوسی از این عقب نشینی نجات پیدا کنند و به شکل مدرن امروزی تبدیل شوند.

Haijun Song در دانشگاه علوم زمین چین در ووهان و همکارانش، Guiyang Biota را مورد مطالعه قرار دادند، گروهی از فسیل‌های دریایی به خوبی حفظ شده در جنوب چین که مربوط به ۲۵۱ میلیون سال پیش، در آغاز دوره تریاس است. این شامل حداقل 40 گونه مختلف ماهی، صدف، آمونیت و سخت پوستان مانند میگو و خرچنگ است.

این فسیل‌ها شامل نمایندگان تمام سطوح زنجیره غذایی، از کلاکانت‌های شکارچی به طول 1 متر تا آمیب‌های تک سلولی کوچک است. در حالی که برخی از گروه‌های اصلی موجودات از طریق انقراض دسته جمعی عبور کردند، بسیاری دیگر که قبلاً فراوان بودند، مانند تریلوبیت‌ها، از بین رفتند.

سونگ می‌گوید که مجموعه گونه‌ها بسیار شبیه آنچه در اقیانوس‌های امروزی می‌بینیم به نظر می‌رسد، جدای از آمونیت‌ها، که شانس بدی داشتند که همراه با دایناسورها در پایان دوره کرتاسه منقرض شوند. این نشان می دهد که یک اکوسیستم دریایی به طور غیرمنتظره ای متنوع و پیچیده فقط 1 میلیون سال پس از مرگ بزرگ وجود داشته است. او می گوید: «در تاریخ زمین شناسی، این سریع است.

پل ویگنال از دانشگاه لیدز، بریتانیا، می گوید این مجموعه فسیلی مملو از اکتشافات جدید هیجان انگیز است، به ویژه میگو و خرچنگ که قبلاً در تریاس اولیه دیده نشده بود. اما او فکر می کند که نویسندگان این مطالعه سرعت بهبود را اغراق می کنند. او می‌گوید در حالی که ماهی‌های مختلف زیادی وجود دارد، تنوع گونه‌های موجود در بستر دریا هنوز نسبتاً کم است و تا رسیدن به سطوح مدرن تنوع راهی در پیش است.

دیوید بوتجر از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، لس آنجلس، همچنین می‌گوید که فسیل‌ها اکوسیستمی را نشان می‌دهند که هنوز در مرحله اولیه بازیابی است. او می‌گوید: «کارهای مختلفی در اکوسیستم انجام می‌شود، اما آنها توسط یک خدمه اسکلت انجام می‌شوند.

بوتجر می‌گوید که همراه با سایر سوابق فسیلی، این نشان می‌دهد که بازیابی احتمالاً تکه تکه بوده است و جوامع دریایی در برخی از نقاط جهان سریع‌تر از سایرین بهبود می‌یابند. او می گوید: «این همان چیزی است که در بحران های زیست محیطی امروزی می بینیم. “برخی مکان ها بیش از سایرین تحت تاثیر قرار می گیرند.”