دانشمندان درباره افزایش “هشدار” آلودگی میکروپلاستیک اقیانوس ها هشدار می دهند

غلظت میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس‌ها در 18 سال گذشته افزایش یافته است و محققان اکنون تخمین می‌زنند که 2.3 میلیون تن در دریاها در سراسر جهان شناور است.

میکروپلاستیک ها – که به عنوان ذرات پلاستیکی با طول کمتر از 5 میلی متر تعریف می شوند – معمولاً در بدن لاک پشت های دریایی، نهنگ ها و ماهی ها یافت می شوند. مطالعات آلودگی میکروپلاستیک را در اقیانوس‌ها از دهه 1970 ردیابی کرده‌اند، اما تا سال 2005 بود که غلظت پلاستیک به سرعت و به طور مداوم شروع به افزایش کرد.

مارکوس اریکسن و لیزا اردل در مؤسسه 5 گیر در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، و همکارانشان به داده‌های مربوط به آلودگی پلاستیکی در سطح اقیانوس که بین سال‌های 1979 تا 2019 جمع‌آوری شده بود، نگاه کردند. مناطق عمده اقیانوسی

داده‌های تکه‌ای شناسایی هر گونه روند واضحی را در غلظت پلاستیک بین سال‌های 1979 و 1990 غیرممکن کرد، در حالی که بین سال‌های 1990 و 2004 غلظت پلاستیک نوساناتی را بدون هیچ روند مشخصی نشان داد.

اما این تیم دریافت که در 18 سال گذشته، غلظت پلاستیک اقیانوس ها به شدت افزایش یافته است و به بیش از 10 برابر سطح 2005 رسیده است.

اریکسن در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: «ما روند هشداردهنده رشد تصاعدی میکروپلاستیک‌ها را در اقیانوس جهانی از هزاره تا کنون پیدا کرده‌ایم که به بیش از 170 تریلیون ذره پلاستیکی رسیده است».

اردل می گوید که افزایش شدید غلظت از سال 2005 ممکن است به دلیل رونق تولید پلاستیک در این زمان باشد. بر اساس گزارش OECD و Our World in Data، تولید جهانی پلاستیک بین سال‌های 2005 تا 2019 تقریباً دو برابر شده و از 263 میلیون تن به 460 میلیون تن رسیده است.

Erdle می‌گوید که این می‌تواند نتیجه عدم ارائه اقدامات اجباری برای کاهش آلودگی باشد، حتی زمانی که زباله‌ها با ورود پلاستیک جدید به اقیانوس‌ها و شکسته شدن قطعات قدیمی‌تر به میکروپلاستیک‌ها انباشته می‌شوند. او می‌گوید: «در سال‌های اخیر، هیچ سیاست بین‌المللی الزام‌آوری وجود نداشته است و ما شاهد افزایش سریع آلودگی پلاستیکی در اقیانوس‌های جهان هستیم.

اردل می‌گوید این مطالعه که از نظر گستردگی جغرافیایی و بازه زمانی چهار دهه منحصربه‌فرد است، فقط به داده‌های تا سال 2019 نگاه کرد. به گفته اردل، این تا حدی به این دلیل بود که محققان باید یک «نقطه برش واضح» برای تجزیه و تحلیل تعیین کنند. .

از آن زمان، برخی از کشورها، از جمله بریتانیا، قوانینی را برای مقابله با آلودگی میکروپلاستیک، مانند ممنوعیت استفاده از نی های پلاستیکی و کاهش تقاضا برای کیسه های حمل یکبار مصرف، وضع کرده اند.

اما اردل معتقد است که اقدامات رادیکال‌تر برای هدف قرار دادن کل صنعت پلاستیک جهانی برای ایجاد یک ضربه واقعی در سطوح آلودگی دریایی ضروری است.

در سال 2022، کشورها موافقت کردند که یک معاهده جهانی برای مقابله با آلودگی پلاستیکی تهیه کنند که پیش‌نویس متن آن تا سال 2024 پیش‌بینی می‌شود. اردل می‌گوید این معاهده باید الزام‌آور و قابل اجرا باشد و به چرخه زندگی کامل پلاستیک‌ها بپردازد.

او می گوید که این توافق باید شامل سقفی برای تولید کلی پلاستیک باشد و این اقدام را “ابزاری موثر” برای کاهش غلظت میکروپلاستیک اقیانوس ها توصیف می کند.

این مطالعه هشدار می دهد که بدون تغییر گسترده در سیاست پلاستیک، سرعت جریان پلاستیک به اقیانوس های جهان تا سال 2040 در مقایسه با سال 2016، 2.6 برابر خواهد بود.

دانشمندان دیگر نیز از درخواست‌ها برای محدود کردن سقف جهانی تولید پلاستیک حمایت کرده‌اند، اما چنین اقدامی بسیار بحث‌برانگیز خواهد بود و احتمالاً با مقاومت شدید صنایع پتروشیمی مواجه خواهد شد.