اولین نشانه های اسب سواری در بقایای انسان 5000 ساله یافت شد

اولین شواهد اسب سواری در اسکلت های انسان 5000 ساله از جنوب شرق اروپا یافت شده است.

استخوان‌های 9 مرد از قبرهایی در بلغارستان، مجارستان و رومانی نشانه‌های اسب سواری را در الگوهای سایش روی ستون فقرات، پاها و لگن آنها نشان می‌دهد.

استفاده از اسب سواری به عنوان یکی از تحولات کلیدی تاریخ در نظر گرفته می شود، زیرا به مردم کمک کرد تا دامداری کنند، تجارت و مهاجرت را ترویج کرد و در نهایت جنگ را متحول کرد.

مارتین تراتمن از دانشگاه هلسینکی فنلاند می‌گوید: «به طور ناگهانی، مردم این امکان را پیدا کردند که پنج برابر سریع‌تر حرکت کنند و 10 برابر بیشتر از آنچه قبلاً می‌توانستند حمل کنند – این انقلابی است.

مدت‌ها گمان می‌رفت که اولین مردمی که اسب‌ها را اهلی کردند یامنایا بودند، دام‌دارانی که منشا آن‌ها در استپ اوراسیا در شمال دریای سیاه و کوه‌های قفقاز بودند. آنها به استعمار بیشتر اروپا پرداختند که برخی از باستان شناسان آن را یک حمله مرگبار می دانند.

در تکه های گلدان آنها آثاری از شیر اسب یافت شده است. اگرچه این نشان می‌دهد که مردم اسب نگهداری می‌کردند، اما ممکن است ابتدا این کار را برای شیر و گوشت خود انجام داده باشند، بنابراین مشخص نیست که چه زمانی ممکن است سوار این حیوانات شده باشند.

تیم Trautmann بقایای 217 اسکلت انسانی را که قبلاً در بلغارستان، مجارستان، رومانی و صربستان پیدا شده بود، برای نشانه‌هایی از ساییدگی روی استخوان‌های آن‌ها که می‌تواند نشان‌دهنده اسب سواری باشد، تجزیه و تحلیل کردند. قدمت آنها بین 3000 تا 7000 سال پیش است. ولکر هید، عضو تیم، همچنین از دانشگاه هلسینکی می‌گوید: «استخوان‌ها بافت زنده‌ای هستند و اگر در طول زندگی‌تان فعالیت‌های خاصی انجام دهید، ماهیچه‌ها و رباط‌های متصل به استخوان‌ها فشار وارد می‌کنند».

چندین ویژگی قبلاً به عنوان نشانه های اسب سواری پیشنهاد شده است، زیرا گاهی اوقات در افراد مدرنی که زمان زیادی را بر روی اسب می گذرانند وجود دارد. آنها شامل ساییدگی سطوح بالا و پایین مهره های ستون فقرات هستند که در اثر حرکت بالا و پایین تجربه شده در اسب ایجاد می شود.

یکی دیگر از نشانه های بالقوه، ناحیه ضخیم تر و خشن تر است که در آن ماهیچه های ران به استخوان های ران می پیوندند، که نشان دهنده استفاده زیاد از ران ها است، که می تواند ناشی از نیاز به گرفتن اسب با پاها باشد. Trautmann می گوید: “رشد استخوان اضافی وجود دارد تا ناحیه ای که رباط به استخوان می رسد بزرگتر شود، بنابراین نیرو را بهتر پخش می کند.”

این تیم تمام اسکلت ها را از نظر شش علامت مشخص ارزیابی کرد. پنج نفر قوی ترین شواهد را برای اسب سواری نشان دادند که پنج یا بیشتر از این نشانه ها را داشتند. چهار اسکلت دیگر چهار تا از نشانه ها را نشان می دادند. هر 9 نفر مرد بودند و مربوط به 4500 تا 5000 سال پیش بودند.

اما ویلیام تیلور از دانشگاه کلرادو بولدر می‌گوید انواع دیگر شواهد سواری، مانند بقایای لگام‌ها، تا حدود 1000 سال بعد در پرونده‌های باستان‌شناسی این منطقه دیده نمی‌شوند. «این منطقه از استپ‌ها را به‌عنوان یک سرزمین بزرگ‌نمایی می‌کند، اما ما تقریباً یک هزاره فاصله داریم.»

او می‌گوید الگوهای سایش روی استخوان‌ها دلیل قطعی اسب‌سواری نیست، زیرا می‌تواند ناشی از فعالیت‌های دیگر باشد، مانند سواری بر گاری که توسط گاو کشیده می‌شود. ما آن نوع داده‌هایی را نداریم که می‌خواهم ببینم که اسکلت‌های انسان اسب‌سواری را در مقابل سایر فعالیت‌ها ردیابی کنند.»