COPD: نانوذرات قابل استنشاق می تواند به درمان بیماری مزمن ریوی کمک کند

رساندن دارو به ریه ها با نانوذرات قابل استنشاق ممکن است به درمان بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) کمک کند. در موش هایی که علائم این بیماری را داشتند، این درمان باعث بهبود عملکرد ریه و کاهش التهاب شد.

COPD باعث می شود راه های هوایی ریه ها به تدریج باریک تر و سفت تر شوند، جریان هوا را مسدود کرده و از پاکسازی مخاط جلوگیری می کند. در نتیجه، مخاط در ریه ها جمع می شود و پاتوژن های باکتریایی را جذب می کند که باعث تشدید بیماری می شود.

این لایه مخاطی ضخیم داروها را نیز به دام می اندازد و درمان عفونت ها را به چالش می کشد. بنابراین، جونلیانگ ژو از دانشگاه سوچو در چین و همکارانش نانوذرات قابل استنشاقی را تولید کردند که قادر به نفوذ به مخاط برای رساندن دارو به اعماق ریه‌ها هستند.

محققان این نانوذرات توخالی را از سیلیس متخلخل ساختند که آن را با آنتی بیوتیکی به نام سفتازیدیم پر کردند. پوسته ای از ترکیبات با بار منفی اطراف نانوذرات، منافذ را مسدود کرده و از نشت آنتی بیوتیک جلوگیری می کند. این بار منفی همچنین به نفوذ نانوذرات به مخاط کمک می کند. سپس، اسیدیته خفیف مخاط، بار پوسته را از منفی به مثبت تبدیل می کند، منافذ را باز می کند و دارو را آزاد می کند.

محققان از یک اسپری قابل استنشاق حاوی نانوذرات برای درمان عفونت باکتریایی ریه در شش موش با علائم COPD استفاده کردند. تعداد مساوی از حیوانات فقط آنتی بیوتیک دریافت کردند.

به طور متوسط، موش‌هایی که با این نانوذرات درمان شدند، حدود 98 درصد کمتر از موش‌هایی که فقط آنتی‌بیوتیک دریافت کردند، باکتری‌های بیماری‌زا در ریه‌هایشان داشتند. آنها همچنین مولکول های التهابی کمتری در ریه های خود داشتند و دی اکسید کربن کمتری در خون داشتند که نشان دهنده عملکرد بهتر ریه است.

وینسنت روتلو از دانشگاه آمهرست ماساچوست که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید این یافته‌ها نشان می‌دهد که نانوذرات می‌توانند تحویل دارو را در افراد مبتلا به COPD یا سایر بیماری‌های ریوی مانند فیبروز کیستیک که در آن مخاط غلیظ درمان عفونت‌ها را دشوار می‌کند، بهبود بخشد. با این حال، مشخص نیست که آیا این نانوذرات توسط ریه ها پاک می شوند یا خیر. او می‌گوید: «اگر یک سیستم تحویل دارید که در طول زمان ایجاد می‌شود، مشکل‌ساز خواهد بود.