مردم یانومامی، مستقر در جنگل های بارانی آمازون در جنوب ونزوئلا و شمال برزیل، یکی از آخرین گروه های بومی در منطقه هستند که هنوز با شکارچیان و کشاورزی در مقیاس کوچک زندگی می کنند. آنها همچنین دارای متنوع ترین میکروبیوم روده در بین جوامع انسانی هستند که تاکنون مطالعه شده است.
دیوید گود نیمی از یانومامی است: مادرش یکی از اعضای جامعه ایروکای-تری است و پدرش اهل ایالات متحده است، جایی که گود در آنجا بزرگ شده است. گود پس از دیدار مجدد با مادرش در آمازون در بزرگسالی که زندگی را تغییر داد، اکنون در حال تحصیل دکترا در میکروبیولوژی در دانشگاه گوئلف در انتاریو، کانادا است. تحقیقات او شامل مطالعه میکروبیوم‌های غیرمعمول یانومامی – باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌هایی است که روی و در بدن ما زندگی می‌کنند – با هدف توسعه درمان‌های جدید برای شرایط مرتبط با میکروبیوم.
اینجا می گوید دانشمند جدید درباره کار او با یانومامی، از جمع‌آوری نمونه‌های مدفوع از اعضای خانواده و کسب تجربه دست اول از رژیم غذایی متنوع آنها – و اینکه چرا او دیگر هرگز آرمادیلو نمی‌خورد – تا آنچه می‌توانیم از مطالعه میکروبیوم‌های آنها بیاموزیم.
کلر ویلسون: برایتان مهم نیست که درباره خانواده شما بپرسم؟ پدر و مادرت چطور با هم آشنا شدند؟
دیوید گود: حتما. پدر من دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا بود و به او وظیفه داده شد که وارد آمازون شود تا میزان پروتئین مصرفی یانومامی را مطالعه کند. در آن زمان، در اواخر دهه 1970، بحث بر سر این بود که آیا کمبود پروتئین باعث جنگ آنها شده است یا خیر. [The Yanomami have been falsely portrayed by anthropologists as engaging in a great deal of warfare and violence over access to resources.] او عاشق شیوه زندگی یانومامی شد: …