ربات دایناسور نظریه شگفت انگیزی را در مورد تکامل پرها آزمایش می کند

https://www.youtube.com/watch?v=aUq4fWk9WYA

محققانی که یک روبات بالدار ساختند و از آن برای ترساندن ملخ ها استفاده کردند، می گویند ممکن است پرها در دایناسورها برای ترساندن و خارج کردن طعمه قبل از استفاده برای پرواز تکامل یافته باشند.

پرهای پناسه ای که پرهای سفت و غیر پرزدار با یک دم مرکزی هستند، در فسیل های برخی از دایناسورها مانند Caudipteryx، که حدود 124 میلیون سال پیش می زیسته است. این دایناسورها بال هایی داشتند که برای پرواز به اندازه کافی قوی نبودند، بنابراین مشخص نیست که چگونه از آنها استفاده می شد.

پارک جین سوک در دانشگاه ملی سئول، کره جنوبی و همکارانش فرضیه‌ای را مطرح کردند که از آنها برای ترساندن طعمه‌ها برای فرار از مخفیگاه‌ها استفاده می‌شود، بنابراین می‌توان آنها را راحت‌تر گرفتار کرد. این استراتژی شکار “همراهی” توسط پرندگان مدرن از جمله جاده دونده بزرگ استفاده می شود.Geococcyx californianus) و مرغ مقلد شمالی (ما از چند زبانه تقلید می کنیم).

برای آزمایش این ایده، پارک و همکارانش یک مدل رباتیک در اندازه واقعی ساختند Caudipteryx، با نام مستعار Robopteryx. ربات به ملخ ها نزدیک شد که احتمالاً طعمه آنها بودند Caudipteryx، قبل از بال زدن بدون پر، کمتر از نیمی از ملخ های آزمایش شده فرار کردند، اما زمانی که محققان پرها را به بال ها متصل کردند، این میزان به بیش از 90 درصد افزایش یافت.

این تیم همچنین پاسخ‌های عصبی ملخ‌ها را در حین نمایش انیمیشنی از ملخ‌ها ضبط کردند Caudipteryx. وقتی پرها در انیمیشن حضور داشتند، فعالیت قوی‌تری در نورون‌هایی که در واکنش‌های فراری دخیل بودند، نسبت به حالت بدون آن مشاهده شد.

پارک می‌گوید این مطالعه نشان می‌دهد که شکار به‌دنبال یک عامل بالقوه حیاتی در تکامل پرهای پنه‌دار روی بازوها و دم دایناسورها بوده است.

او می‌گوید: «این به نوبه خود می‌تواند منجر به تکامل پرهای بزرگ‌تر و سفت‌تر شود و به پیگیری‌های موفق‌تر و نمایشگرهای برجسته بصری کمک کند.»

پارک می‌گوید شکارچیان با پرهای پنه‌دار می‌توانستند طعمه‌ها را از دورتر بیرون بیاورند و آنها را قادر به دیدن مسیر موجودات فراری کنند. او می گوید که این به آنها اجازه می دهد تا طعمه را نسبتاً آسان در هوا بگیرند. حتی اگر هدف آنها در پوشش گیاهی فرود بیاید، شکارچی می تواند جایی که فرود آمده و دنبال کند.

پارک می‌گوید: «ما معتقدیم که پرهای پنه‌دار ابتدا برای تعقیب فلاش تکامل یافتند و بعداً برای پرواز مورد استفاده قرار گرفتند.

اما استیون سالزبری از دانشگاه کوئینزلند استرالیا می گوید که این توضیح احتمالاً خیلی ساده است. او می‌گوید: «به نظر من بسیار بعید به نظر می‌رسد که ساختاری به پیچیدگی یک پر پنه‌دار برای چنین نقش رفتاری خاصی تکامل یابد.» من مطمئن هستم که راه‌های زیادی برای ترساندن ملخ‌ها وجود دارد، به‌جز اینکه چند پر به آن‌ها بزنیم.»

سالزبری می‌گوید احتمالاً هیچ دلیل واحدی برای تکامل پرها وجود ندارد. شما می توانید برای ترساندن ملخ ها پر داشته باشید و می توانید آنها را برای عایق کاری و جوجه کشی تخم ها داشته باشید. آنها برای نمایش، تثبیت وضعیت بدن در هنگام دویدن و البته برای سر خوردن و پرواز با قدرت مناسب هستند. پرها به همه چیز کمک می کنند.»