شما می توانید چیزی را چند ثانیه پس از وقوع آن اشتباه به خاطر بسپارید و وقایع را در ذهن خود قاب بندی کنید تا بهتر با پیش فرض های خود مطابقت داشته باشد. مغز ما احتمالاً این کار را در تلاش برای درک جهان مطابق با انتظاراتمان انجام می دهد، حتی اگر همیشه مفید نباشد.
مارته اوتن از دانشگاه آمستردام در هلند و همکارانش می خواستند رابطه بین انتظارات قبلی و خاطرات کوتاه مدت را آشکار کنند. او میگوید: «ما قبلاً میدانیم که حافظه بلندمدت خطاپذیر است، ما فقط میخواستیم بفهمیم که آیا میتوانیم راههای خاصی را نیز تعیین کنیم که حافظه کوتاهمدت نیز خطاپذیر است یا خیر.
این تیم آزمایش های متعددی را روی بیش از 400 نفر انجام داد که همگی شامل نشان دادن حروف تصادفی که در یک دایره روی صفحه کامپیوتر به شرکت کنندگان چیده شده بودند، بود.
در سادهترین شکل این آزمایش، حروف را به مدت یک ربع ثانیه قبل از خالی شدن صفحه نمایش به شرکتکنندگان نشان دادند. پس از 3 ثانیه فاصله، کادری ظاهر شد که در آن یکی از حروف به مدت نیم ثانیه بود و بلافاصله بعد از آن یک دایره متفاوت از حروف برای نیم ثانیه قرار داشت.
از شرکت کنندگان خواسته شد که به یاد بیاورند کدام حرف از دایره اصلی در موقعیتی که جعبه روی صفحه نگه داشته شده بود، قرار داشت. مهمتر از همه، برخی از حروف ورق زده شدند، که اوتن آنها را “شبه حروف” می نامد. به شرکت کنندگان صراحتاً در مورد این نامه های ورق خورده هشدار داده شد و به آنها گفته شد که آنها را با حروف واقعی اشتباه نگیرند.
پس از یادآوری نامه ها، از شرکت کنندگان خواسته شد تا میزان اطمینان خود را در هر پاسخ ارزیابی کنند. تیم تجزیه و تحلیل خود را بر روی مطمئن ترین شرکت کنندگان متمرکز کرد تا حدس های تصادفی را حذف کند.
محققان دریافتند که وقتی از آنها خواسته شد موقعیت یک شبه نامه را به خاطر بیاورند، شرکت کنندگان با اعتماد به نفس به اشتباه در 39 درصد مواقع پاسخ را به عنوان معادل حرف واقعی آن، علیرغم اعتماد زیاد به پاسخ، ارائه کردند.
تغییرات آزمایش نشان داد که این اطمینان نابجا احتمالاً با نحوه عملکرد حافظه کوتاه مدت ما و چگونگی تکیه آن بر پیش فرض های ما ارتباط دارد.
اوتن میگوید: «به نظر میرسد که مردم نسبت به این توهم حافظه حساس هستند، جایی که از قبل تصوری از پیش تعیین شده از این که جهان باید چگونه باشد، دارند. “این برای نامه ها بسیار قوی است زیرا ما تجربه زیادی با آنها داریم.”
اوتن میگوید: به نظر میرسد این اثر به دلیل ویژگیهای سیستم عصبی ما است که بر پیشبینیهای مربوط به جهان متکی است. او می گوید که ما انتظار داریم هنگام خواندن حروف عادی ببینیم. او میگوید: «این پیشبینیها معمولاً در زندگی عادی بسیار مفید و کارآمد هستند. “این چیزی نیست که ما روی آن کنترل داشته باشیم.”
چندین مطالعه قبلاً نشان داده اند که حافظه بلند مدت قابل خطا بوده و تحت تأثیر انتظارات و سوگیری های قبلی است. تریسی شورز از دانشگاه راتگرز در نیوجرسی میگوید بررسی اینکه آیا این موضوع برای خاطرات کوتاهمدت صادق است یا خیر، دشوار بوده است. او میگوید: «این مجموعه مبتکرانه آزمایشها نشان میدهد که دانش قبلی میتواند خاطرات کوتاهمدت را برای درک بصری تغییر دهد.
او میگوید: «این وسوسهانگیز است که به این خاطرات به عنوان «توهم» یا حتی «خاطرات نادرست» اشاره کنیم. اما در زندگی روزمره ما، احتمالاً به ما کمک میکنند آینده را بهتر پیشبینی کنیم – و این کار را سریعتر از آنچه تصور میکردیم انجام دهیم.»
موضوعات: