اورانوس با تلسکوپ فضایی جیمز وب
ناسا، ESA، CSA، STScI/J. DePasquale (STScI)
اورانوس و حلقه‌های غبارآلود آن توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) با جزئیات بسیار عالی همراه با ابرها و یک کلاهک قطبی ثبت شده‌اند.
حلقه‌های اطراف اورانوس را با اکثر تلسکوپ‌ها به سختی می‌توان دید، زیرا سنگ‌های تیره و غباری که آنها را تشکیل می‌دهند، مقدار کمی از نور خورشید را منعکس می‌کنند. تنها دو تلسکوپ مستقیماً از این حلقه ها تصویربرداری کرده اند، یکی روی فضاپیمای وویجر 2 در طی یک پرواز در سال 1986 و رصدخانه زمینی کک در هاوایی.
اما حسگرهای مادون قرمز JWST که اورانوس را در دو طول موج مجزا گرفته اند، به اندازه کافی حساس هستند تا آنها را بگیرند. در مجموع، 11 حلقه در این تصویر قابل مشاهده است – دو حلقه دیگر شناخته شده در بیرون آنقدر ضعیف بودند که نشان داده نشدند.
JWST در حال حاضر پیگیری‌های دقیق‌تری انجام می‌دهد که در آن اخترشناسان امیدوارند ویژگی‌های جوی و دو حلقه نهایی سیاره را ببینند.
تصویربرداری از اورانوس در مادون قرمز همچنین بخش‌هایی از سطح و جو پرتلاطم آن را نشان می‌دهد که قبلاً دیده نمی‌شدند، مانند لکه‌ای بزرگ و درخشان در مرکز کلاهک قطب شمال سیاره، که وقتی در تابستان اورانوس به سمت خورشید اشاره می‌کند، قابل مشاهده است. و در سمت راست مرکز در این تصویر، و همچنین یک ابر به سمت لبه کلاهک و دیگری به سمت چپ سیاره است که به طوفان های شدید در جو آن مرتبط است.
این طوفان‌ها و کلاهک قطبی، به این دلیل به وجود می‌آیند که اورانوس به سمت خود می‌چرخد، در زوایای قائم با مدارش به دور خورشید می‌چرخد، که او را در معرض نور خورشید و تاریکی طولانی قرار می‌دهد. از آنجایی که از خورشید بسیار دور است، 84 سال طول می کشد تا به دور آن بچرخد، به این معنی که قطب شمال سفید روشن در این تصویر در تاریکی بود زمانی که وویجر 2 از این سیاره در دهه 1980 بازدید کرد.
مایکل مریفیلد از دانشگاه ناتینگهام بریتانیا می‌گوید: «چقدر شگفت‌انگیز است که اورانوس را با جزئیاتی ببینیم که قبلاً تنها توسط وویجر 2 امکان بازدید از آن وجود داشت». برخلاف پرواز وویجر، ما قادر خواهیم بود ظاهر آن را در طول زمان بررسی کنیم تا ببینیم چرخش عجیب و غریب آن بر روی الگوهای آب و هوایی آن چه تاثیری دارد.
موضوعات: